Door: Bryan Oostra.

Een delegatie van 12 man is afgelopen Pinksterweekend afgereisd naar de Laguna Venet met natuurlijk maar een doel: Het overleven van de barre tocht die de Vogalonga beloofde te worden. Na aankomst op de donderdagavond op de camping werden al snel de eerste lokale lekkernijen genuttigd. Om de groep alvast voor te bereiden op de lange dag die zondag zou worden, werd op de vrijdag gekozen voor een dagje mentale voorbereiding in het rustieke Padova. Na onze gebeden en opofferingen gebracht te hebben bij San Antonio de Padova, kwam het blik al dichterbij. Op de zaterdag werd het parkoers verkend langs het Canal Grande, nadat we de handjes hebben laten wapperen om de ERC uit de brand te helpen met de burgers. Termen als ‘wuiven’, ‘knakker’ en ‘mieters’ werden hier veelal gebruikt, niet eens sarcastisch. Op de terugweg van Venetië naar de camping zijn we de bus uitgestapt om een supermarkt te zoeken. Na een halfuur hadden we dan eindelijke de beoogde shoppingmall gevonden en de dames gingen doen waar ze goed in waren: shoppen. De mannen waren meer getalenteerd in bierdrinken en hadden toch wel drie halve liters weggezet in drie kwartier. Het boodschappen doen in de supermarkt zelf was dan ook bijzonder amusant. 

Zondag was de grote dag. Met het oog op blik gingen de twee C4’en en de 2x het water op. Bij de eerste splitsing stonden boze Italiaanse politieagenten temperamentvol ons instructies te geven over welke kant we op moesten. Helaas was er geen tolk aanwezig, dus wat deze boze mannen naar ons riepen blijft nog een mysterie. De eerste kilometers daarna werden vrolijk zingend en vol euforie doorgebracht, het was genieten eersteklas. Na een bootwissel bij het pittoreske Burano werd de tweede etappe ingezet. Dit stuk open zee werd lachend overwonnen, alhoewel de eerste tekenen van brakheid haar intrede deden. Na een kleine 35 km roeien kwam het Canal Grande in zicht met nog maar een obstakel te overwinnen: Overal. Fucking. Kano’s. Met geduld en doorzettingsvermogen wisten de stuurvrouwen ons voorbij de Ponte dell’Accademia te sturen. Ons werd een blik toegeworpen en vriendelijk verzocht ons door de zee van kano’s en incapabele burgers te werken tijdens de laatste kilometers naar de bowa.

Blijkbaar zijn er ook stranden bij Venetië. Met de Vaporetto (Italiaans veevervoer) zijn we naar Lido gegaan en hebben heerlijk genoten van de laatste zonnestraaltjes in Venetië. Op de terugweg hebben we op het enige stukje gras in heel Venetië een lekker wijntje gekocht en geproost op een goed weekend.

Al met al een bijzonder geslaagd weekend. Dikke vo!