De komende tijd zullen een aantal van onze fanatieke roeiers een boekje open doen over het leven als wedstrijdroeier op de D.R.V. Wat motiveert hen om hard te trainen, hoe ervaren ze het wedstrijdroeien en wat maakt het hard roeien nou zo gaaf? In de derde editie is Bram Poortman, Middengroep Licht 2020, aan het woord.
Volledig verzuurd ga je het laatste deel van een wedstrijd in, eigenlijk wou je vijfhonderd meter geleden al laten lopen, maar toch haal je ergens de kracht vandaan om juist nu te versnellen. Elke haal harder, elke inpik scherper dan de vorige, totdat je eindelijk het geluidssignaal van de finish hoort. De euforie die je dan voelt is maar van korte duur, want al snel begint de twijfel door je hoofd te spoken: “Ben ik wel diep genoeg gegaan? Had ik niet nog harder gekund?” Die obsessieve drang om te verbeteren en het nooit helemaal tevreden zijn is wat voor mij het wedstrijdroeien en de wedstrijdroeiers typeert.
Toen ik bij Euros aankwam, ondertussen alweer bijna vier jaar geleden, had ik nooit verwacht dat het zo uit de hand zou lopen. De trainingen van mijn ploegje waren hoogstens sporadisch te noemen, maar toch was er iets aan het roeien in de boot en zelfs op de ergometer wat me aantrok. Het wedstrijdroeien liet daarna nog een jaartje op zich wachten, maar het zaadje was geplant. In mijn tweede jaar begon ik meer te trainen en dat wierp zijn vruchten af, ik merkte dat ik in hoog tempo sterker en fitter aan het worden was. Het duurde niet lang voordat ik het zeker wist, het jaar daarna zou ik gaan wedstrijdroeien.
Tijdens de selectieperiode veranderde er veel, roeien in gladde boten, het volgen van een trainingsschema en begeleid worden door toegewijde en ervaren coaches zorgde ervoor dat het niveau sneller omhoog ging dan ooit tevoren. Na deze periode werd onze ploeg, eerstejaars licht 2019, gevormd. In de 8 zouden wij de rest van Nederland eens even laten zien dat er ook in Enschede hard geroeid wordt. Consistent A-finales varen en elke wedstrijd klassementspunten pakken was ons streven, maar uiteindelijk mocht het niet zo zijn. Na een wisselend seizoen eindigden we laag in het klassement. Niet het resultaat waar we zo hard voor gewerkt hadden natuurlijk, maar een groot deel van de ploeg geloofde dat er meer inzat en wilde dit in een tweede wedstrijdjaar bewijzen.
Na de zomer begon de selectie voor de middengroep, en daar werd al snel duidelijk dat dit wel andere koek was. Nog meer dan in ons eerste jaar moesten we onszelf bewijzen aan de coaches en vechten voor een plekje in de boot. We trainden harder, langer en vaker dan we ooit gedaan hadden om op de trials in de boot en bij de ergometertesten te laten zien wat we konden. Het hoogtepunt van deze periode was het NK indoor roeien (NKIR) in het weekend voor de selectie. Misselijk van de spanning wachten achter de schermen, wetend dat dit het moment is waarop je moet laten zien wat je waard bent. Je wedstrijdplan opnieuw en opnieuw doorlopen in je hoofd totdat eindelijk het startsignaal klinkt en je je alleen nog maar hoeft te focussen op de tijd die voor je op het scherm staat. Kort na de NKIR werd de selectie bekend gemaakt, en even later ook de indeling van de boten. Dit jaar zouden we in een vierzonder het development klassement starten.
De potentie was er, op trainingskamp in Sevilla konden we ons meten met andere boten die in ons klassement zouden starten en hier kwamen we als snelste uit de bus. Zoals iedereen weet is er helaas niks van een klassement gekomen dit jaar, maar hierdoor hebben we ons niet uit het veld laten slaan. We hebben talloze uren gemaakt op de ergometer, racefiets en sinds kort ook weer in de boot om onze fitheid te onderhouden en het Euros sportklassement te winnen zodat we tenminste een overwinning op onze naam hadden dit seizoen.
Nu is het tijd om verder te kijken, ik moet toegeven dat ik getwijfeld heb of ik nog een jaar alles wil geven voor de sport. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me besefte dat het voor mij nog niet klaar was. Dus na de zomer zullen ik en de rest van de vierzonder als middengroep licht 2021 de rest van Nederland eindelijk laten zien wat Euros in huis heeft.