Door: Bas Pluister

Afgelopen weekend was naast de Grolsch Euros Drienerlo Regatta ook nog een andere imposante wedstrijd, namelijk de Elfstedenroeimarathon, gevreesd door haar afstand (210 km) en boottype (C2*). Elk jaar wordt deze tocht georganiseerd door LRV Wetterwille uit Leeuwarden. Deze vereniging is bekend van het net niet Euros-blad vanwege hun donkergroene blad met rode driehoek en de roeimarathon. Aan het begin van het collegejaar werd een idee op de kroeg geboren om deze wedstrijd na 12 jaar weer met een Euros-ploeg te starten. Het consortium die deze tocht wilde trotseren, bestaande uit T.E.S.L.A., hun coaches en een gedeelte van BVSC8+, begon met trainen in de Zuidland. Na weken van trainen en kennis vergaren over hoe een lange toertocht in zijn werk gaat, werden afgelopen weken de benodigde onderdelen voor de C2* verzameld en op transport gezet en de route vastgesteld.

De dag na hemelvaart werd in Leeuwarden om 20:00 het startschot gegeven voor de 32^e Elfstedenroeimarathon. De tocht voerde ons via grachten en vaartjes naar Dokkum, waar de tactieken voor het bukken en slippen van de sculls kon worden toegepast. Na Dokkum moesten de nachtlichten aangestoken worden waarna de tocht via Aldstjerk weer terug naar Leeuwarden voer. Bij de doorkomst in Leeuwarden kon de balans opgemaakt worden en werd duidelijk dat het consortium goed op weg was en er netto 15 boten ingehaald waren. Hierna begon de lange donkere tocht over de Swette richting Sneek. Het mooie aan de Swette is dat deze volledig tussen de weilanden loopt en je in volledige rust en stilte roeit onder de sterren. Nadeel aan deze rust is dat de wisselploeg aan de kant ook lastig te zien is en snel gemist kan worden met 100 bootjes die langskomen. Dit resulteerde in een dubbele etappe en dus een mooie lange prestatie van Rik en David en een beetje tijdverlies. Hierna mocht via de grachten van Sneek richting Woudsend gevaren worden, alwaar het licht werd. Zoals bij velen bekend liggen in het zuiden van Friesland veel meren. Hier ging de tocht verder over het Slotermeer richting Sloten en Balk. Hier konden een boot of 10 gepakt worden door de krachtsinspanning van Jeroen en Peter, dansend over de golven heen, terwijl ze nota bene een reddingsvest droegen. Na de Friese meren kwam het volgende obstakel: zon en hitte. Net als bij de GEDR was het in Friesland ook warm. Via Stavoren, Hindelopen en Workum werd over smalle waterwegen naar Bolsward gevaren en extra gewisseld wegens de eerdergenoemde hitte. Door de extra wissels was de ploeg iets verder naar achter in het veld gezakt, samen met Boreas, Argo en wat burgerploegen. Na Bolsward mocht er nog een stuk naar het westen gevaren worden met de wind mee over zeer bochtige kanalen naar Harlingen. In Harlingen waren we nog verder naar beneden gezakt, doordat de anti-helden van Boreas een aantal nieuwe ploeggenoten had laten invliegen vanuit Zwolle.

Na Harlingen restten nog drie etappes vol tegenwind via Franeker naar het eindpunt. Vol goede moed werden deze gestart en de streef om tegen 18:00 uur binnen te komen was nog binnen bereik. Na Franeker (180km) sloegen de hitte en de vermoeidheid echter snoeihard toe. Tijdens een zeer zware etappe, waar vanaf de kant niet gewisseld kon worden, moest er onderweg tussen stuur en slag gewisseld worden, wat natuurlijk veel tijd kostte. Hierdoor moest de streef losgelaten worden en werd het nog spannend om binnen de 24 uur binnen te komen. De laatste etappe naar Leeuwarden werd dan ook alles op alles gezet om de laatste ploeg zoveel mogelijk te ondersteunen met emmers water en bevoorradingen vanaf bruggen onderweg. Uiteindelijk is er na een lange, zware, maar vooral ook supermooie tocht gefinisht als 97^e in 23 uur en 27 minuten.

De volgende Elfstedentocht is 11 & 12 mei 2018 dus zet hem in de agenda. Wij willen graag Jur Hofsteenge van RV Aengwirden voor het transport van onze boot, de moeder van Rik voor een heerlijke maaltijd en Thyro voor het lenen van luchtzakken, bedanken.