Dit wilde en verwarrende weekend van 3 tot 5 juni op de prachtige, maar winderige bosbaan heeft voor de eerstejaars, middengroepers, ouderejaars en zelfs oud leden veel emoties omhooggebracht. Het weekend begon namelijk met een verrassend snelle mix8 op de Thetis sprint met Nils van der Ent tegen verscheidende bondsroeiers en eindigde op de ARB met veel blikken voor alle dames. Ook komt voor mij en Berend het blik steeds meer in zicht, na een spannende A finale te hebben gevaren dit weekend.
Nabeschouwing ARB bosbaanwedstrijden en Thetissprint
Thetis sprint
Twee weken voor de Thetis Sprint werd er ineens een appgroep genaamd de ‘Thetis mix 8’ aangemaakt. Er werd hevig in gediscussieerd wie op welke positie ging in de 8 met vier dames en vier mannen, aangezien iedereen van zichzelf dacht dat ie vet goed kon roeien. Uiteindelijk waren we het er in ieder geval unaniem over eens dat Nils, de 2 meter korte oud-Euroïd, niet op slag ging. Met het soepele tikken van het slagenpaar Ilse Schieven en Ans Vlooswijk, tevens ook het slagenpaar van de MGD 4-, werd er tijdens de eerste en laatste training een split aangetikt van 1.19 min/500m! Dit beloofde veel goeds.
Uitgedroogd en uitgehongerd kwamen ik en Berend, @dubbeltwee_enschede, rond 6 uur s’avonds aan op de Bosbaan. De vrijdag is meestal de dag waarop lichte pikken het het zwaarst hebben, aangezien ze vanaf 16.00 niks meer mogen drinken en eten om in te kunnen wegen op de wedstrijd van zaterdag. Gelukkig waren de dames in een vrolijke en speelse bui om ons op te peppen voor de sprint. Met wat cynische grapjes over schroevendraaiers en groepstherapie was de sfeer weer als vanouds. Eenmaal in de boot gestapt kwamen we erachter dat de Grote Vriendelijke Reus niet eens in onze hypersnelle Flippo paste, omdat zijn linkervoet te groot was. Toen hij eindelijk zijn voet erin had geprutst, had ie zowat de boot gesloopt door met zijn volle gewicht op de kade te leunen met de gloednieuwe carbon rigger. Dit wordt wat, dacht ik.
Met Isabel, de mama van de middengroep op de stuurpositie voelde ik me wel veilig op het water, maar na een paar ongelijke startjes, een knorrende lege maag en een Berend die debiele boordroeitechnieken aan het showen was, was mijn vertrouwen in de 8 niet heel hoog meer. Aan de start van de 500 meter keek ik even uit de boot, waar ik tot mijn schrik Ward van Zeijl, Maarten Hurkmans en Obbe Tibben startklaar zag zitten. De rest van de boot had de bondsroeiers ook gespot en er was ineens een stevige focus in de boot. Het startsignaal klonk en we zoefden over het water. Nereus en Skoll heb ik nooit meer gezien tijdens de race, maar Ward van zeijl lag duidelijk achter ons. De boot liep enorm snel en er werd vollop genoten van het lompe boordroeien, want nu mocht er eindelijk dom hard gestaan en gesjord worden. Met een prestacieuze derde plek zijn we met kreten van vreugde over de finish gekomen en begon het weekend goed. Skoll had op de een of andere manier gewonnen en Nereus was weer lekker nors.
ARB
Tuurlijk moesten Berend en ik weer heel vroeg opstaan om in te wegen, ze gunnen de lichte pikken ook nooit hè. Inweegs was om 8 uur s’ochtends en aangezien Berend de avond ervoor in bad was geweest, konden we easy inwegen. Er stond een flinke wind en er werd door de wedstrijdleiding gekozen voor een time trial, oftewel 1900 meter zo hard mogelijk in 1 baan roeien, om het eerlijk te houden met de wind. Met ongeveer 3 snoeken door de golven en de harde wind wisten we toch de time trail te winnen en gingen we positief de A finale in. Aangezien we al het hele jaar tegen dezelfde mensen aan het roeien waren, wisten we wel redelijk hoe hard we moesten gaan om te blikken. Het plan was: zo hard mogelijk uit de start en dan ervoor blijven. Dit bleek lastiger dan gedacht en Nereus was er al meteen vandoor. Maar de strijd begon toen pas echt, want Okeanos lag maar een halve meter voor ons en met vele pushes trokken we onszelf er af en toe zelfs bijna langs, maar na een tijdje lagen we bijna in hun baan en waren we gedwongen om bij te sturen, wat ons de tweede plek koste. Al met al wel onze beste race ooit neergezet!
Na onze finale was de rest van de wedstrijdkolom al hard bezig met blikken. De Eerstejaars dames met Juliëtte als vervanger wonnen overduidelijk in het eerstejaarsveld en mochten om die reden luidkeels het lied zingen op het erevlot. De middengroep dames 4- verrasste iedereen net zoals bij de Bosbaan voorjaarsregatta met een ruime overwinning en dat laat toch wel zien dat al dat wisselen van posities in de 4- uiteindelijk toch flink loont. Anna en Saskia van de middengroep dames hebben nog even gestreden in het dubbeltweeveld, wat beter ging dan gedacht!
De zware mannen dubbeltwee deden samen met Martijn en Max (OJL van Argo) mee in het heren elite 2x veld. Het was mooi om te zien dat Martijn en Max met een hoog lichte pikken tempo het Paul en Emiel nog spannend maakten om de derde plek. Ook hebben Martijn en Emiel nog een poging gedaan om het heren elite skiff veld aan te vegen, waarbij Emiel de A finale heeft gehaald en Martijn 2e is geworden in de B finale. Toch was het qua tijden nog flink spannend tussen de twee skiffeurs.
Maureen heeft haar zoveelste blik van dit jaar naar binnen gehengeld door alle andere lichte dames in het gevorderde veld in te maken en is op deze manier goed op weg naar de elite status! Daarnaast heeft EJZ in het klassement weer hun overmacht getoond, mede doordat Nereus een trucje probeerde uit te halen door een EK jeugdroeier in de boot te plaatsen, wat dus niet mag. EJL heeft samen met mij en Berend als vervangers nog een derde plek kunnen pakken, nadat Laga een supersnelle blikhoerboot op het water had gelegd.
Al met al een geslaagd weekend, met weer veel blikken voor Euros!
Met rood-wit gebiesde groet,
Arne Dieleman