Nabeschouwing Westelijke

Datum:               Vrijdagavond 17 juni

Tijdstip:                            21:32

Locatie:              het Rutbeek

Telefoontje van Nikki: Hoi Carlijn, Saurus heeft een uitvaller, zou je morgen nog mee willen starten in Rotterdam?

Ehhhh ja!?  En toen volgde:

Instant Paniek stand -> Racen naar huis -> fuck waar ligt de weegschaal - > ben ik licht genoeg om te compenseren? -> Lijkt er op van wel - > let de inpak chaos begin -> rondjes door het huis om mijn tas in te pakken -> 00:30 met een hoofd vol spanning en gedachtes lig ik in bed -> wekker om 6:15

Let the weekend begin…

Zaterdag:

De wekker gaat, ik schrik wakker en de spanning staat direct aan. Zonder mijn vertrouwde ploeggenootjes, zonder mijn coaches “in m’n uppie” richting een wedstrijd. Eerst maar eens wegen of ik een lekker ontbijtje kan nuttigen. Het geluk zit nog niet helemaal mee, dus met een schamele 100 gram havermout bakje in m’n tas sta ik iets voor 7:00 bij JP op de stoep om met Nikki in de met Euros stickers gepimpte eend richting het westen te rijden.

De sfeer zit er al goed in, het is al 25 graden, JP ligt brak op de bijrijdersstoel te slapen, terwijl we met open dak in de zon over de snelweg toeren. Eenmaal aangekomen dwaal ik over het terrein op zoek naar rode roeipakjes met een witte ster om zo snel mogelijk naar de weging te vertoeven. Ondertussen is het 28 graden en zou het best prettig zijn om wat vocht te nuttigen.

Inwegen, chek.  Met goede moed in de voorbespreking hebben we als doel bedacht om Saurus dit weekend naar een eerste klassementspunt te helpen.

Ik zou nu oneindig kunnen filosoferen over wat ik wel niet allemaal voelde in de inval boot en hoe onze wedstrijden (beide achteraan, sip) verliepen. Ik zal jullie dit essay besparen dus ik ga het samenvatten naar mijn 3 belangrijkste conclusies:

1. Ik heb in 1 dag meer geroddeld over de (zware) mannen boten op het water dan in mijn hele seizoen bij elkaar. (Dus zo werken typische meiden ploegen?
2. Mijn eigen ploeggenootjes zijn echt geweldig om mee te roeien en bovenal Ticho is het chillste stuurtje ooit en een goeie stuur heeft 100.000% zeker weten invloed op je race
3. Racen naar voren is dus echt een ding?? en het is niet fijn als mensen dit doen. (Note to self…)

Wat een leuk avontuur was dit en ik kijk nu al uit naar de inzuip waar ik zeker weten herenigd wordt met deze leuke meiden.

Zondag:

Tijd om weer met mijn lievelings EJLD te roeien. Man oh man, wat kon ik het ineens waarderen om in een boot te stappen die gewoon 1,2,3 lekker weg roeit <3. Met een mega grote groep toeschouwers, met als hoogtepunt onze trouwste fan Evie en mijn trotse oudertjes, hebben we twee mooie wedstrijden gevaren. Helaas mochten we ons blik vandaag nog niet ophalen en het lijkt er bijna op dat we dit zonder pompkoningin Evie ook niet kunnen. Desalniettemin kijken we nog erg uit naar de NSRF en gaan we er nog twee weken lang ALLES (hoor schreeuwende Ticho in je oor) geven om nog een laatste schot op een blikkie te werpen!!

PS.

Vo voor Martijn die wel heeft geblikt in het LHGb1x veld. Zijn tweede blik van het seizoen! <3<3 Voor de rest helaas geen overwinningen mee naar Enschede, maar dat belooft des te meer voor de NSRF?

PPS.

Lievelingsquote van het weekend: Ticho: “mieren kruipen in een slurf, maarja, ik heb liever ook geen mieren in m’n slurf”