Met een grote delegatie (uhum) zijn we afgevaardigd naar het verre westen van het land. Nogmaals bedankt aan Cornelis die om 6:30 al in de trein zat om te kunnen coachen. Van alle Euros roeiers aanwezig op de NKIR mocht ik het spits afbijten. Het was mijn eerste echte NKIR dus er was wel een gezonde spanning aanwezig. Eenmaal in de zaal speurde ik naar ergometer nummer 15. En ja, helemaal voorin in het midden stond de ergometer, daar ging de hoop dat ik onopvallend in de hoek mijn 2k kon doen. Geluk bij een ongeluk stond er geen publiek vooraan vanwege de corona-maatregelen. Met het uitzicht op een groot scherm en houten muur was er weinig dat stress veroorzaakte en zakte de spanning al snel weg. Uiteindelijk doe je gewoon een 2k. Iets dat je al vaker gedaan hebt en waar je voor getraind hebt, niks om je zorgen over te maken.

Na het startsignaal barste het geweld los. Doordat er geen schreeuwend publiek was hoorde je voornamelijk de commentatoren door de zaal schallen. Met de bemoedigende woorden dat “het hier op de NKIR echt zwaar wordt” en “dat een PR trappen hier niet gedaan wordt” werd er nog wat extra olie op het vuur gegooid. De informatie dat de commentator net een pepernoot gegeten heeft is niet wat je wil horen halverwege je 2k, maar goed. Het einde was alweer in zicht en terwijl de omroepers schreeuwden dat Marije IJpma van Proteus onderweg was naar het DG-record zette ik ook mijn eindsprint in. Na de eindsprint prijkte toch een PR op mijn schermpje en daarmee behaalde ik een 5^e plek in het Dames Gevorderde veld.

Kort daarna was de beurt aan Maureen Verhoeven in het Lichte Dames Gevorderde veld. Na een ontzettend snelle start lag ze erg lang heel goed in het veld. Uiteindelijk zetten de Nereus dames in de laatste 500 meter nog een versnelling in en eindigt Maureen ook op de 5^e plek.

Iets later mocht ook onze laatste wedstrijdroeier, Emiel Tempelman, in het Heren Senioren B veld zijn krachten meten. Zijn enorm constante race leverde hem een 3^e plek op, slechts enkele seconden achter de nummer 1!

Als laatste was de eer aan de clubacht. Er werd al gespeculeerd dat het een spannende strijd zou worden tegen team TANKir van Proteus. Als lid van beide verenigingen keek ik met gemengde gevoelens naar de clubachten op de livestream. Het ging gelijk op totdat halverwege het noodlot toesloeg. Een geblesseerde roeier bij Euros moest afstappen. Met 7 man sterk gaf de clubacht niet op en hebben ze toch nog 3 verenigingen achter zich weten te laten.