Op zondag 17 september was het weer tijd voor de eerste wedstrijd van het jaar, de Cottwich Almelo Regatta. Hier ben ik, Saskia, samen met mijn mede middengroep en ouderejaars selectanten heen geweest om weer wat wedstrijdervaring op te doen. Deze wedstrijd heeft een vrij eenvoudig parcours van 5km over het Twentekanaal met een flauwe bocht erin. Dit is vaak voor de tweedejaars wedstrijdroeiers ook de eerste keer dat zij in een ongestuurd nummer starten, dus dat is altijd weer een goed moment om daar wat ervaring in op te doen. 

In het ochtendblok was het eerst de beurt aan de twee vierzonders, een lichte en een zware. In de zware boot zaten van boeg naar slag, Joep van Seeventer, Youri Tomassen, Mathijs Boksebeld en Frits van den Boogaard. Hier kreeg Joep dus de taak om niet alleen het commando te voeren, maar ook om zijn ploeg met een rechte lijn over het kanaal te sturen. Deze taak was bij de lichte vierzonder toebedeeld aan Yvar Schukken die samen met Luco Vaarhorst, Johan van der Laan en Coen Bruin de race heeft gevaren. Beide ploegen hebben flink doorgetrapt wat voor een overwinning bij de lichte vierzonder heeft geresulteerd ondanks dat zij nog even stilgelegen hebben om te voorkomen dat ze aangevaren werden door een andere boot. 

Maar zij waren niet de enigen die dit weekend gewonnen hebben. In het middagblok was het namelijk tijd voor de kleinere nummers, Martijn van den Berg en Jan-Willem Nijhuis allebei in de skiff, Ilse Schieven en Nellie Duisterwinkel in de twee zonder en Marijke Agaart en ikzelf in de dubbeltwee. De heren zijn als nummer 1 en 2 uit de race gekomen en daar mocht Martijn het blik mee naar huis nemen. Bij de dames zijn de twee boten ook als nummer 1 en 2 uit de race gekomen, nu denk je misschien, maar dat zijn twee verschillende nummers, dus die starten toch in verschillende velden? Normaal gesproken is dat inderdaad het geval, alleen waren Ilse en Nellie de enigen die in de twee zonder gestart op de Cottwich, dus hadden ze geen tegenstanders en dan word je in het veld geplaatst wat net iets harder gaat. In dit geval dus D2x. Meestal zeg je dan dus, ah dan zijn ze kansloos, ze hebben maar de helft van de riemen. Niets bleek minder waar, Ilse en Nellie zijn vers uit Polen terug van de EUC hard doorgaan trainen om de belangrijkste wedstrijd van het jaar te winnen en dat is ze gelukt, ze hebben met overmacht harder gevaren dan alle dubbel twee's en daarmee dus een blik mee naar huis genomen.

Waar de Cottwich bij Euros ook altijd om bekend staat is het feit dat je niet alleen een blik wint, maar ook een t-shirt die je dan bij alle krachttrainingen aan kan om te laten zien dat jij de Cottwich hebt gewonnen. Nu bleek dit dus een beetje een fabeltje te zijn en werd dit al acht jaar niet meer gedaan volgens sommige leden van de wedstrijdleiding, maar onze wedcom zou onze wedcom niet zijn, als hij toch niet even ging proberen of hij z’n hoopvolle wedstrijdroeiers nog blij kon maken. Dus zo gezegd, zo gedaan, Ticho ging op pad om te vragen hoe het nou zat met die shirts, daar kreeg hij het verdrietige nieuws dat er dit jaar inderdaad geen shirts waren, maar dat hij nog wel even in de berging ging kijken. Dus wij wachtten allemaal vol spanning af tijdens de prijsuitreiking en de situatie leek nog niet heel hoopvol. Totdat Ilse en Nellie naar voren geroepen werden en ze dus daadwerkelijk een shirt uit 2008 en 2009 tevoorschijn hadden getoverd omdat ze het zo leuk vonden dat het bij Euros zo leefde. Dus eind goed al goed en hebben we nu weer 7 roeiers die in het bezit zijn van een van de felbegeerde Cottwich shirts.