Blikken! Weet je hoe dat voelt? Kleine kans als je dit leest en Euroïd bent, maar blijkbaar komt het zelfs hier voor. Ik zal je eens vertellen hoe het voelt in deze semi-korte nabeschouwing en hierbij je meteen bijpraten over de avonturen van alle aanwezige wedstrijdroeiers en invallende composarissen.

Het begon allemaal afgelopen week op dinsdag. We zouden als EJL deze laatste week nog even 3 boottrainingen draaien voor de Hollandia als laatste en eerste voorbereiding, aangezien Daniël helaas nog steeds wel geblesseerd was. Dit was dus al vrij matig, maar het beloofde nog matiger te worden. Jammer genoeg bleek bij de training op dinsdag namelijk dat we ook nog een zieke roeier hadden en we dus niet meer de boot in zouden kunnen die dag. Een dag later zouden we ook gaan beginnen met crashen, classic lichte pikken dingen, en meestal wordt dit niet als erg gezond gezien, dus moesten we gaan nadenken over een invaller voor dit weekend. Zie daar: Fabian, composaris, zeeën aan tijd om te trainen, lichte pik, ook nog wel aardig genoeg om voor ons ziek hard te crashen en z’n halve zuipleven op te geven om met ons te starten. Perfect dus.

Met Fabian hebben we hierna nog maar liefst een enkele keer in de boot gezeten gedurende de week, want een goede voorbereiding is voor talentlozen. Toen werd het ook tijd om dus te gaan crashen, voor sommigen, zoals eigenlijk alleen ik, 4 kilo, voor anderen gewoon ook een onaangenaam grote hoeveelheid. Super matig zou je kunnen zeggen en dan heb je zeker gelijk. Ik zou liegen als ik zeg dat ik van tevoren niet heb nagedacht over stoppen met licht(‘vo) roeien.

Toen kwam vrijdagavond en zijn we lekker naar Amsterdam komen treinen om onze ouderejaars aan te moedigen. Hier bleek dan weer dat er eigenlijk op vrijdag nog geen publiek was en dat Minke sneller snoekt met een grote grijns als je haar aanmoedigt. Onze roeiers hebben hier wel alsnog heel goed gepresteerd met Maureen net buiten directe plaatsing voor de halve finales, maar wel in de herkansing, Martijn als tweede van SB en zevende van het hele veld en Minke als tweede van Nederland.

Toen moesten we weer door met crashen, want we waren nog te dik. Wij hebben dus ons lekker warm aangekleed voor de rest van de dag en geslapen met twee lagen thermo’s in onze slaapzak. Gelukkig was ’t heerlijk koud in het padvindershutje, dus hebben wij eigenlijk gewoon top geslapen, terwijl alle anderen die ochtend bevroren en slecht uitgerust wakker werden!

Na een heerlijk ontbijtje van helemaal niks, zijn we, dat wil zeggen ik, lekker langs de baan gaan lopen met een regenpak met hier overheen 2 lagen thermo’s, normale kleding en een winterjas. Hierbij hebben we genoten van de voorwedstrijden van de andere roeiers. Bij deze voorwedstrijden konden we zien hoe EJZ en EJD hun hele veld aan gort hebben getrapt en hoe EJLD ook wederom A-finale heeft weten te behalen. Ook zagen we hoe Martijn helaas door ongelukkige loting volledig is weggeblazen door zowel de wind als de tegenstanders die wisten te verhinderen dat hij de halve finale zou halen en hoe Minke en Maureen dit wel beiden hebben gehaald door eerste te worden in hun wedstrijden.

Hierna konden we gaan inwegen en met nog een paar honderd gram over konden we lekker gaan eten en drinken! Niet te veel natuurlijk, morgen moesten we gewoon nog een keer inwegen helaas. Zo gingen wij dus onze wedstrijd in en hierbij hebben we lekker gepeddeld en ging het best prima vergeleken met eerder op de Varsity, maar was het met de wind toch wel pittig en zijn we op een matige baan derde geworden. Nadat wij klaar waren hebben we ook weer de andere ploegen hun finale zien varen en zagen we helaas hoe Nereus met hun nieuwe opstelling onze zware ballen net wist te verslaan en hoe de dames weer hun veld uit hebben gespeeld door uit te roeien vanaf halverwege de wedstrijd en alsnog met twintig seconden te winnen. De lichte chickies hadden helaas ook veel last van de wind, maar hebben in de A-finale toch nog goede punten gepakt.

Na weer geen goede maaltijd en wel veel niks doen, hebben we ons nog even voorbereid op wel weer mogen eten op zondag door een fruitsalade te bouwen en zijn we weer vroeg naar bed gegaan.

Op zondag werden we wakker met, naast honger, het gevoel dat we misschien wel kans konden maken op een blik. We hadden op zaterdag namelijk Theta al wel ruim verslagen en Argo had bij de Varsity al een blik getrokken en mocht dus niet meer met ons starten voor een beginnersblik. Verder kwam er alleen nog een derde Phocas boot bij, maar het scheen dat deze gasten wel middengroep deden, maar in het development veld niet echt geweldig waren en dus misschien wel bij te houden.

Tijdens het inwegen bleek het dat Dudok zich terug had getrokken en onze voorwedstrijd dus niet meer doorging. Omdat we wel al hadden ingewogen, mochten we hierdoor dus de hele dag tot de finale blijven eten en kregen we nog meer zin in de finale omdat er ook een serieuze concurrent minder was! Hierbij waren we ook in de meest gunstige baan geloot en konden we de hele ochtend zien hoe veel deze banen uitmaakten voor de resultaten van de wedstrijden. De lichte dames hadden hiermee helaas pech en konden net niet de finale halen, terwijl de andere boten wel geluk hadden en allebei weer met gemak door de voorwedstrijden kwamen.

Bij de wedstrijd zelf begon het best wel prima en lagen we al snel samen met Phocas een stuk voor op de rest van het veld. Hierna was het de hele race een spannende wedstrijd met ons steeds een stukje voor Phocas. Slechts een enkele keer heb ik gedacht aan de rest van het veld, maar eigenlijk heb ik ze helemaal niet gezien, we waren alleen op Phocas gefocust. Net toen we een stuk weg waren getrokken sloeg ik een kleine snoek en een minuut later nog een grote. Heel onze voorsprong weg. Hierna kwam onze training naar boven en met al onze oerkracht zoals onze coaches dat noemen, kwamen we snel weer samen en zijn we keihard gaan staan om Phocas kapot te maken. Hier zagen we Zwaar ook roeien en wisten we dus dat we als eerste sjaarsploeg beginner-af konden en moesten worden. Na nog een paar spannende minuten waarin we eerst uitliepen en zij daarna hun eindsprint begonnen om weer in te lopen, voeren we langs de tribunes en het erevlot. En dan, BAM, een keiharde knal gevolgd door een schreeuw van blijdschap van onze invaller Fabian. We hadden ze gepakt. We hadden geblikt.

Bij het erevlot genoten van ons eerste pilsje in 4 maanden en toen nog gekeken naar de andere ploegen. Hierbij is Maureen uiteindelijk tiende geworden op het NK en Minke tweede. Bij de dames was er weer een middengroep boot van Njord die ze moesten verslaan voor een blik. Hier zijn ze goed mee begonnen door de eerste driekwart race er voor te blijven liggen. Helaas begon Njord in het laatste deel te eindsprinten zoals iets meer ervaren roeiers dat nou eenmaal wel kunnen. De dames hadden hier niet nog wat voor over gehouden en hebben met alle energie die ze niet meer hadden geprobeerd de overmacht af te weren. Dit mocht echter niet baten en zo zijn onze dames weer net achter een middengroep boot geëindigd op de zondag en met een voorsprong op de rest van het veld die vergelijkbaar was met de achterstand van de Oude Vier op de Varsity.

Na dit avontuur zijn we nog naar de all-you-can-eat geweest om ons blik te vieren en nu op naar het kaalscheren! Tot op de kroeg!